مسعود جوادپور؛ علی سلطانی
چکیده
امروزه سبک زندگی کودکان به طور فزاینده‌ای به سمت کمتحرکی پیش رفته است، پیادهروی بین خانه و مدرسه میتواند راهی نسبتاً مناسب و در دسترس برای افزایش فعالیت فیزیکی روزانه دانشآموز باشد. هدف این پژوهش، بررسی روابط میان ویژگیهای فردی، اقتصادی-اجتماعی خانواده و پیکرهبندی معابر بر پیادهروی دانشآموزان دبستانی ...
بیشتر
امروزه سبک زندگی کودکان به طور فزاینده‌ای به سمت کمتحرکی پیش رفته است، پیادهروی بین خانه و مدرسه میتواند راهی نسبتاً مناسب و در دسترس برای افزایش فعالیت فیزیکی روزانه دانشآموز باشد. هدف این پژوهش، بررسی روابط میان ویژگیهای فردی، اقتصادی-اجتماعی خانواده و پیکرهبندی معابر بر پیادهروی دانشآموزان دبستانی مدارس دولتی است. بدین منظور ابتدا شش منطقه از شهر شیراز با ویژگیهای متفاوت از نظر پیکرهبندی معابر انتخاب و سپس به صورت تصادفی، 18 دبستان دولتی دخترانه و پسرانه انتخاب و از میان مدارس نمونه، 1021 دانشآموز به صورت تصادفی انتخاب شده‌اند. بنابراین اطلاعات فردی و خانوار در قالب اطلاعات زمینهای توسط والدین در قالب پرسشنامه جمعآوری و اطلاعات پیکرهبندی معابر با استفاده از نرم افزار Depth Map در محدوده 1200 متر اطراف مدرسه استخراج شد. یافتهها نشانداد که بین متغیرهای زمینهای سن و تعداد فرزند خانوار رابطه مثبت و بین جنسیت، تحصیلات پدر، مالکیت خودرو و تعداد افراد دارای گواهینامه در خانوار با پیادهروی کودک رابطه منفی وجود داشت. در میان ویژگیهای پیکرهبندی معابر، انتخاب، اتصال و همافزایی رابطهای مثبت و عمق رابطهای منفی با پیادهروی دانشآموز به مدرسه داشتند. علاوه براین، فاصله به عنوان مهمترین عامل دارای رابطه منفی با پیادهروی دانشآموزان بود. این مطالعه شواهد مهمی را برای برنامهریزان و سیاستگذاران شهری در مورد اهمیت پیکرهبندی معابر اطراف مدرسه بر روی سفر دانشآموزان فراهم میکند. یک اصل مهم این است که، طراحی یک شبکه خیابان با دسترسی و ارتباط بالا و همچنین افزایش خوانایی معابر، میتوان ادراک والدین و دانشآموزان را جهت استفاده از پیادهروی بین مدرسه و خانه سوق داد.
